این روزها اکثرما عادت کردیم در طول روز حداقل یکبار سری به شبکه فیس بوک بزنیم و از این طریق هم از احوال دوستانمان خبردار بشیم ، هم از اخبار دور و برمون و هم کمی تفریح کنیم. از طریق این شبکه اجتماعی کلی از دوستامونو در اقصی نقاط جهان پیدا کردیم و از احوالشون خبرداریم و به لطف امکان دیدن عکسها اگر در خیابون دوستی از کنارمون گذشت می تونیم بشناسیمش و این خیلی خوبه.
ولی بدی قضیه اینجاست که همه روابطمون با اطرافیانمون ندانسته داره مجازی می شه ، دیگه نیازی احساس نمی کنیم که به دوستمون سری بزنیم یا حتی تلفنی تولدشو تبریک بگیم چون فیس بوک صبح یادمون می اندازه که امروز به صفحه کی بریم و تولدشو تبریک بگیم یا با دیدن عکساش در سفر خیالمون راحت باشه که حالش خوبه. داریم غافل می شیم که روابط انسانی فراتر از این شبکه مجازیه و لازمه که گاهی به هم سر بزنیم ، تلفن کنیم و قرار بذاریم بریم بیرون.
من نیازم به تو به عنوان دوست بیشتر از دیدن عکست در این کتاب چهره است.
ولی بدی قضیه اینجاست که همه روابطمون با اطرافیانمون ندانسته داره مجازی می شه ، دیگه نیازی احساس نمی کنیم که به دوستمون سری بزنیم یا حتی تلفنی تولدشو تبریک بگیم چون فیس بوک صبح یادمون می اندازه که امروز به صفحه کی بریم و تولدشو تبریک بگیم یا با دیدن عکساش در سفر خیالمون راحت باشه که حالش خوبه. داریم غافل می شیم که روابط انسانی فراتر از این شبکه مجازیه و لازمه که گاهی به هم سر بزنیم ، تلفن کنیم و قرار بذاریم بریم بیرون.
من نیازم به تو به عنوان دوست بیشتر از دیدن عکست در این کتاب چهره است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر